boş bulunur söz veririm

çocukluğum
çağırır beni
boş bulunur
söz veririm
gidemem

toprak sokaklarda
çamaşır kiri sular
akar
çivit renginde,
kıyısında mahalle
çocuklarının kabusu
sarıca arılar..
kasap haşim seslenir
alçak duvardan
yavaşça
"hey,
gel baban yoksa
yeni açtım
dimitrikopuloyu."

kocaman kanatlı
kapıdan kavalalıların
arabası çıkar
rengarenk boyalı,
herbir kapağı
kırmızılı morlu yeşilli,
doru kısrak yavrulamış
annesinin yanına
bağlanmış
zıplamaktan yerinde
duramayan
tayı..

ameleler
döner yorgun yüzlü,
başlarında sarı poşuları
omuzlarında;
omuzlarından büyük
kocaman bağ
çapaları..

akşam üstü
göçmen bozacının
sesi,
o gitmeden
ışıklar yanmaz,
yavaşça sürer arabasını,
sokak başlarına
sessizlik çöker
gidince,
o cıvıl cıvıl
sesler duyulmaz
olur
saklanır gecenin
içine..

çocukluğum
çağırır
beni
boş bulunur
söz veririm
gidemem