rest

koskoca
gök kubbenin altında
bir ben varım her şeyin
içinde 
yaşamışım çocukluğumu şah damarıma değin
ne zeytinlik bırakmışım kır bekçilerine
görünmeden
dallarını kırmadığım
ne bağ kalmış üzümlerini ceplerime
doldurup sıvışmadığım
ne bostan
pekenti boylarında
karşılamışım hoyrat
akşamları 
kupada rüzgara tutmuşum atletimi
baba korkusundan
gün gelmiş
gamla kederle vedalaşmışım
çökmüşün hayatın ensesine
açmışım rahlemi
bilime fene
yer misin
yemez misin

palamar

hoyrat denizin
karanlık kıyısında
palamar olsam
paslı bir
gemi babasının boynuna
geçirilmiş
kendi yalnızlığında
unutulmuş

çözsen beni
benden habersiz
birlikte avara olsak
şimal denizlerine
açılsak
aklımı alsan
hatırlamasam
kendimi
dönüşleri
sende kalsa
tüm
yanlarım