Geçen gün AKP’li Mahir Ünal’ın internette dolaşan bir videosunu izledim. Sanırım 2018 yılında bir seçim gezisi sırasında yaşadığı bir anısını anlatıyor. Etrafında bir grup partili kendisini dinliyor. Öylesine kibirle, kendini beğenmiş bir tavırla, üstten bir bakış açısıyla anlatıyor ki, insan bunların çoktan aya gittiğini düşünüyor. Emin olun toplumun gerçeklerinden ay kadar uzaklaşmışlar. Yaptığı konuşması üç aşağı beş yukarı şöyleydi;
“Bir gün bir seçim çalışması yapıyoruz. Dağ başında bir delikanlı ile karşılaştık.
Geldi anlatmaya başladı.
Zordayız, geçinemiyoruz, evimize ekmek götüremiyoruz… falan dedi.
Bir dakika!.. dedim.
Cebindeki telefonu gördüm. Telefonunu bir ver bakalım dedim.
Verdi.
Bunu kaça aldın dedim.
3.400 liraya, 24 taksitle aldım dedi.
Oooo!.. dedim.
Sen şimdi internet paketin de vardır.
Evet dedi.
E niye şikâyet ediyorsun dedim.
Tüm bunları yanındakilere berbat bir tebessümle birlikte anlatıyordu. Etrafındakiler de her zaman olduğu gibi meseleyi anlamak bir yana, aynı sahte gülümsemeyle katkıda bulunuyorlardı.
Yahu aralarından birisi de çıkıp demiyor mu ki?
Sayın vekilim o kadar da değil. Artık cep telefonu, internet bir lüks, bir konfor değil. Bir ihtiyaç.
Asıl soru şu. O bizi kıskanan ülkelerde en düşük asgari ücret alan bir vatandaş ücretle 2 tane yeni model cep telefonunu peşin alabiliyor. Bizim ülkemizde ise sıradan bir cep telefonu almak için 4 asgari ücretlinin maaşı bile yetmiyor. Demiyorsun ki bu adamlar zaten yokluk, sefalet noktasında yaşıyorlar. Yetmiyor bir de biz onların tüketmek zorunda oldukları her şeye en az 40 çeşit vergi koyup hayatlarını cehenneme çeviriyoruz!... Adam gelip size derdini anlatmaya çalışıyor, siz o iğrenç telefon örneğinizle laflarını ağzına tıkıyor ve sırıtıyorsunuz!.. Unuttuğunuz bir şey var. Birisi gelip size kızıyorsa, öfkeyle de olsa derdini anlatmaya çalışıyorsa bilin ki hala umudu sizdedir. Bu kibrinizle bu insanların inancını incitiyorsunuz ya, seçim zamanı siz onlara gideceksiniz!.. O gün karşınızda size kızan, size derdini anlatmaya çalışan birileri olmayacak. Çünkü artık umut siz değilsiniz. Belki yeterince farkında değilsiniz ama bu “telefonun var mı?” rezilliği pandemi gibi tüm AKP kadrolarına sirayet etmiş durumda. Hepsi dertli insanlara bu örneği veriyorlar. Size bu aklı kim verdiyse kaç kullanımlık olduğunu da söyleseymiş keşke. Eğlendiklerini, alay ettiklerini, eleştirileri püskürttüklerini sanırken toplumun nefretini daha da fazla körüklüyorlar... Vatandaş bu kibirden, şımarıklıktan artık bezdi. Farkında bile değiller ama emin olun sıradan AKP ve MHP seçmeni bile bu olup bitenlerden rahatsızlık duymaya başladı. Cumhur ittifakındaki hızlı erimenin asıl nedeni de kendi tabanlarındaki bu vicdanlı rahatsızlık. Bu ülkede, bu sorunlarda bizim, hepimizin. Tüm bu zorluklardan, sorunlardan birlikte dayanışarak, ortak akılla, toplumsal vicdanla çıkacağız. Buna olan inancımızı, umudumuzu büyütmeye devam edeceğiz.
Bu arada hatırlatayım. Pandemi var. Yasaklar var. Çocuklar okula gidemiyorlar. Uzaktan eğitim almaya çalışıyorlar. Pek çok evde internet yok, bilgisayar yok, tablet yok. Derslerine katılabilmek için kala kala tek erişim, iletişim aracı olarak babalarının aldığı o 24 ay taksitli cep telefonlarına kaldılar. Adam, devlet olarak sizin sağlayamadığınız eğitim ihtiyacını tüm imkanlarını zorlayarak, borçlanarak, boğazından kısarak, bu belirsiz koşullarda riske girerek, 24 ay taksitle bir cep telefonu almış. Aldığı da öyle aman aman bir şey de değil, neredeyse bir alt modelle interaktif iletişim bile kuramıyorsunuz. Çocukların ihtiyacı olan pek çok işlem yapılamıyor zaten.
Saygılarımla…
Sayfa başına git