AKLIMDA ...

AKLIMDA ...

Üşüdü Sokaklar, parmak uçlarımda hissettim kışı.

Evlerde, iş yerlerinde sıkı sıkı kapandı kapılar, pencereler.

Kalın giysiler, yün battaniyeler, ısıtıcının her cinsi ve çeşidi makbul bu günlerde.

Sofralarımızda tarhana, kuru baklagiller, tatlıyı daha mı arar olduk ne?

Mevsimlerden kış, günlerden soğuk, gecelerden uzun.

Umudumuzu yitirdiğimiz, yalnız hissettiğimiz zamanlar gibi mahzun.

Böyle zamanlarda titrer içimiz, laldir dilimiz, donar yüreğimiz,

Üşür sokaklar, susar şarkılar, hissedemeyiz.

Kırlangıçlar hissettiler ve gittiler, bu soğuk onların sonu olurdu.

Kır çiçekleri kaçacak yerleri olmadığından döktüler tohumlarını yarınlara umut diye.

Ağaçların ruhu içine kaçtı, derine en derinine koynuna sığındılar doğa ananın.

Yaz geçti, sonbaharın son günleri de bitti, kış kapıda.

Kara kış da gelir beyaz kamuflajıyla haydi hayırlısı.

 Elbette o da geçecek nasıl olsa bahar da gelecek.

Korkmuyorum kış senden tek korkum o beyaz kamuflaj elbisen.

Kime sorsan hele ki benim coğrafyamda bir kar sevdası vardır.

Sanki bir beyaz battaniye yumuşacık sarar doğayı.

Ben sevmem riyakar insanlar gibi gelir bana. Görüntü tertemiz, manzara süper.

Tabi ki üstünü örttük, yok saydık ya, çirkini, pisliği zamanı gelince bakarız.

Sevmiyorum o beyaz örtüyü, ilk zamanları pamuk şekeri gibi içini ısıtır, sonra buz keser dondurur, nihayetinde erirken çamurlaşır batırır çıkarır.

Sokaklar soğuk, kar riyakar olabilir.

Kış mevsiminin de bir amacı var bence, tıpkı zor günlerimiz gibi.

Mahremiyeti ve onu koruyan her şeyin kıymetini anlarız.

İçimize döneriz, dışardan gelecek soğuğa karşı koruruz sıcağımızı.

Doğanın o tohumu sakladığı,

Kırlangıçlara gidin çocuklar bahara gelirsiniz dediği gibi,

Ağacı bastığı gibi bağrına.

Evimize sığınırız, ruhumuzu dinleriz.

Uyumak güzeldir battaniye altında, sıcak kestaneler soğuk avuçlarda, kış çayı, lahana sarması, ıspanaklı börek.Kışın içindeki güzellikleri de keşfederiz.

Salebimizi yudumlarken tarçın kokusunu çekeriz mis, huzur gibisi var mı deriz.

Yaprak dökülür, dal kırılır dert değil, kökler sağlamsa, gövdeyi bile kessen filiz verir ilk baharda

Zor günler de geçer, kış da geçer.

Kanıp beyazına buz kesen karın, düşüp kırdıysanız da kolu bacağı,

O da geçer; lakin bir sızısı kalır,

En küçük bir serinde aklımda dersiniz aklımda...